Details

Written by SMAdministrator

Category: پژوهش ها

Published: 02 July 2017

Hits: 28230

برای دانلود مقاله سوروبان و سمت راست مغز، برروی لینک زیر کلیک کنید.

Details

Written by SMAdministrator

Category: پژوهش ها

Published: 23 April 2017

Hits: 30246

روزنامه سرمایه: پیشرفت بشر نیازمند خلاقیت بزرگسالان است و احتمال انجام کارهای خلاق در افرادی بیش تر است که در کودکی مهارت و انگیزهء خلاقیت آن ها پرورش یافته باشد.

هم اکنون کشورها به اهمیت کارآفرینی به عنوان راهی برای افزایش رشد اقتصادی ، رقابت و ایجاد کار پی برده اند و جایگاه آن در توسعه شناخته شده است. اکنون در عرصهء جهانی ، افراد خلاق ، نوآور و مبتکر به عنوان کارآفرینان ، منشأ تحولات بزرگی در زمینهء صنعتی ، تولیدی وخدماتی شده اند و از آنان به عنوان قهرمانان ملی یاد می شود.

 پس می توان به اهمیت نقش خانواده در این زمینه به عنوان کوچک ترین و در عین حال مهم ترین نهاد اجتماعی پی برد.

پیشرفت بشر نیازمند خلاقیت بزرگسالان است و احتمال انجام کارهای خلاق در افرادی بیش تر است که در کودکی مهارت و انگیزهء خلاقیت آن ها پرورش یافته باشد. با این که خلاقیت می تواند مانند عوامل ژنتیکی نظیر نیرو و زیبایی به کودک منتقل شود ، اما خانواده و به خصوص پدر و مادر با داشتن یک تصویر ذهنی (چشم انداز) از آیندهء کودکشان به منظور این که او بتواند در آینده به دستاوردهای خلاق نائل شود، بسیارموثرند.

 اغلب کودکان از سنین اولیه زندگی به عنوان کودک تیز هوش شناخته نمی شوند، اما این به آن معنا نیست که کودک نتواند در بزرگسالی کارهای بسیار خلاق انجام دهد. اکثر کارهای خلاق توسط افرادی انجام شده است که در کودکی به عنوان نابغه شناخته نشده اند.

بنابراین خلاقیت و نوآوری مهم ترین ویژگی کارآفرینی است. خلاقیت عبارت است از، توانایی گسترش ایده های جدید و کشف راه های جدید با نگاه به مسایل، مشکلات و فرصت ها.

تصویرهای ذهنی که ما به کودکانمان می دهیم آینده شان را شکل می دهد. این تصویرهای ذهنی به صورت پیشگویی هایی هستند که به حقیقت می پیوندند. بر این نکته تاکید می کنیم که با شناخت دقیق علایق و توانایی های کودک و آن چه برایش شور و هیجان ایجاد می کند و جداً با خودداری از تحمیل موضوع هایی که مورد علاقهء خود والدین است به فرزندانشان ، تصویر ذهنی مناسب کودک را شناسایی و به او در جهت تحقق چشم اندازش کمک کنند. تصویر ذهنی شما به عنوان پدر و مادر برای هر یک از کودکان بیش ازآنچه انجام می دهید یا به آن ها می گویید در رشد انگیزه، خلاقیت و موفقیت آن ها در آینده تاثیر خواهد گذاشت.

 تصویر ذهنی شما باید در زمینهء اصول اساسی زندگی روشن باشد. خود شما باید نسبت به ارزش ها ، معیارها و اصولی که مایل هستید کودکانتان در سراسر زندگی خود دنبال کنند عقیده راسخی داشته باشید.

 دیگر این که تصویر ذهنی شما از هر کودک باید براساس طبیعت ، شخصیت ، نیازها و علایق آن کودک خاص باشد. راندن کودکان به سوی فعالیت هایی که به عنوان یک فرد با شخصیت آن ها متناسب نباشد موجب خشم

و عجز فراوان آن ها شده و استعدادهای واقعی آن ها را به هدر می دهد. نکته مهم دیگر این است که باید بدون توجه به ویژگی های تصویر ذهنی خود از کودکتان ، او را مجسم کنید که در بزرگسالی مستقل بوده و به کاری که انتخاب کرده علاقه مند است.

 در میان خصوصیات افراد خلاق مشهور به نظر می رسد که استقلال و شور و هیجان ثابت ترین عامل است. برای شکل بخشیدن و پرورش یک تصویر ذهنی از آیندهء کودک ، اولین قدم این است که بدانید دید خود کودک نسبت به آینده اش چیست. اگر به کودکتان کمک نکنید که حس عمیق علاقه و شوق به یادگیری را پرورش دهد مهم ترین عامل را نادیده گرفته اید.

 با داشتن این حس کودکتان فرصت خوبی برای پرورش نوعی شور و هیجان خواهد داشت که می تواند او را از میان آموزش های سخت ، شکست های مکرر ، مبارزهء مالی تی اندکی دست و پنجه نرم کردن با فقر به سوی شکوه خلاقیت همه جانبه در بزرگسالی بکشاند.

Details

Written by SMAdministrator

Category: پژوهش ها

Published: 26 April 2017

Hits: 29833

ما تربیت نشدیم

ما تربیت نشدیم. تربیت ما بیش از این نبوده است که به بزرگترها احترام بگذاریم، کلمات زشت نگوییم، پیش دیگران پای خودرا دراز نکنیم ، حرف شنو باشیم، صبح ها به همه سلام کنیم ،دست و روی خود را با صابون بشوییم، لباس تمیز بپوشیم ، دست در بینی نبریم و ...        اما ساده ترین و ضروری ترین مسائل زندگی را به ما یاد ندادند .

کجا به ما آموختند که چگونه نفس بکشیم ،  چگونه اضطراب را از خود دور کنیم ،   موفقیت چیست،   ازدواج برای حل چه مشکلی است،  در مواجهه با مخالفت چگونه رفتار کنیم...؟

در کودکی به ما آموختند که چموش نباشیم ، اما پرسشگری و آزاد اندیشی و شیوه های نقد را به  ما نیاموختند .

داگلاس سیسیل نورث، اقتصاددان آمریکایی و برنده ی جایزه ی نوبل اقتصاد در سال 1993 می گوید:

اگر می خواهید بدانید کشوری توسعه می یابد یا نه ، سراغ صنایع و کارخانه های آن کشور نروید. این ها را به راحتی می توان خرید یا دزدید یا کپی کرد . می توان نفت فروخت و همه ی این ها را وارد کرد . برای اینکه بتوانید آینده کشوری را پیش بینی کنید ، بروید در دبستان ها ؛ ببینید آن ها چگونه بچه ها را آموزش می دهند .             مهم نیست چه چیزی آموزش می دهند ؛  ببینید چگونه آموزش می دهند.     اگر کودکانشان را پرسشگر، خلاق ، صبور،  نظم پذیر ، اهل گفتگو و تعامل و برخوردار از روحیه ی مشارکت جمعی و همکاری گروهی تربیت می کنند، مطمئن باشید که آن کشور در چند قدمی توسعه ی پایدار و گسترده است .

از " نفس کشیدن "   تا   "سفر کردن "   تا  "مهرورزی "   به آموزش نیاز دارد.   بخشی از سلامت روحی و جسمی ما در گرو     "تنفس صحیح "   است.   آیا باید در جوانی یا میانسالی یا حتی پیری ، گذرمان به یوگا بیفتد تا بفهمیم تنفس انواعی دارد و شکل صحیح آن چگونه است  و چقدر مهم است؟!  

به ما حتی نگاه کردن را نیاموختند .       

هیچ چیز به اندازه  "نگاه "   نیاز به آموزش و تربیت ندارد . کسی که بلد است چطور ببیند، در دنیایی دیگر زندگی می کند؛          دنیایی که بویی از آن به مشام بینندگان ناشی نرسیده است.

هزار کیلومتر ، از شهری به شهر دیگر می رویم وقتی به خانه بر می گردیم ، چند خط درباره ی آنچه دیده ایم نمیتوانیم بنویسیم.    چرا؟    چون در واقع "ندیده ایم " .       همه چیز از جلو چشم ما گذشته است ؛  مانند نسیمی که بر آهن وزیده است. اگر حرف مولوی درست باشد که :

" فرع دید آمد عمل بی هیچ شک           پس نباشد مردم الا مردمک"  

باید بپذیریم که آدمیت ما به اندازه ی مهارت ما در  "نگاه "  است.

جان راسکین ، آموزگار بزرگ نگاه ، در قرن نوزدهم می گفت:  اگر دست من بود ، درس طراحی را در همه ی مدارس جهان اجباری می کردم تا بچه ها قبل از اینکه به نگاه های سرسری عادت کنند ، درست نگاه کردن به اشیا را بیاموزند.   می گفت :  کسی که به کلاس های طراحی می رود  مجبور می شود به طبیعت و پیرامون خود ، بهتر و دقیق تر نگاه کند، و هنرمند تر است از کسی که به طبیعت می رود تا در طرحی پیشرفت کند.                                  (آلن دو باتن،  هنر سیر و سفر ، ص 269).

اگر در خانه یا مدرسه ، یاد گرفته بودیم که چطور نگاه کنیم ، چطور بشنویم  و چطور بیندیشیم ، انسانی دیگر بودیم.    انسانی که نمی تواند از چشم و گوش و زبان خود درست استفاده کند ، پا از غار بدویت بیرون نگذاشته است؛    اگرچه نقاشی های غارنشینان نشان می دهد که آنان نیز با   " نگاه "  بیگانه نبودند.

من پدرانی را می شناسم که در آتش محبت فرزندانشان می سوزند و برای رفاه و آسایش آنان سر از پا نمی شناسند،  اما تا دهه ی هفتاد یا هشتاد عمرشان ندانستند که فرزندانشان بیش از خانه و ماشین ، به آغوش گرم او نیاز دارند و او باید آنان را لمس می کرد و می بوسید و دست محبت بر سروروی آنان می کشید.  بسیارند پدرانی که نمی دانند اگر همه ی دنیا را برای دخترشان فراهم کنند ، به اندازه ی یکبار در آغوش گرفتن او و بوسیدن روی او ، به او آرامش و اعتماد به نفس نمی دهد .

در جامعه ای که از رودرو دیوار آن ، سخن از حق و باطل می بارد،   کسی به ما یاد نداد که چگونه از حق خود دفاع کنیم یا چگونه حق دیگران را مراعات کنیم و مسئله  " حق و باطل " را به حقوق افراد گره نزنیم.                     عجایب را در آسمان ها می جوییم ، ولی یکبار به شاخه ی درختی که جلو خانه ی ما مظلومانه قد کشیده است ، خیره نشده ایم . نگاه کردن، شنیدن ،گفتن، راه رفتن، خوابیدن، سفر کردن ، بازی، تفریح، مهرورزی، عاشقی، زناشوئی و اعتراض بیشتر از املاء و انشاء نیاز به معلم و آموزش دارند.                                      

                                                                                                                                             رضا بابایی